Onderaan deze blogpost vind je een geluidsbestand: de ademruimte. Ideaal om even de pauzeknop in te drukken en stil te staan bij hoe het nu met je gaat. Enkel jij en je adem. Jij en je gedachten en gevoelens. Jij en je lichaam.
Ik herinner me nog goed hoe wonderbaarlijk ik het vond: de eerste keer op het internet. Ik moet een jaar of 10 geweest zijn en een nieuwe wereld ging voor me open. Een wereld waarin iedereen met iedereen verbonden is. Een wereld barstend van mogelijkheden en eindeloze informatie. Een wereld vol andere werelden. Klaar om ontdekt te worden.
Begrijp me niet verkeerd, deze blog is geen pleidooi tegen die ontwikkeling. Dat zou immers een pleidooi zijn tegen zowat alle belangrijke ontwikkelingen van de afgelopen decennia waarbij vooral die in de wetenschap en gezondheidszorg ons leven fenomenaal verbeterden. Als je de belangrijkste parameters van levenskwaliteit bekijkt zijn we er de afgelopen jaren blijven op vooruitgaan. En het feit dat we continu met alles en iedereen in verbinding staan maakt baanbrekend wetenschappelijk onderzoek en geavanceerde gezondheidszorg makkelijker. Ik ben absoluut voor die vooruitgang. Voor ontwikkeling, groei en nieuwe werelden die opengaan. Net daarom vond ik – als 10-jarige – dat internet zo’n openbaring. Als zoiets mogelijk was, wat was dan niet mogelijk? Juist ja, (bijna) alles is mogelijk. Wat ooit onmogelijk leek is immers keer op keer toch gerealiseerd: naar de maan gaan, de bodem van de oceaan ontdekken, HIV reduceren tot iets dat niet langer een doodsvonnis is, het gat in de ozonlaag dichten, … De lijst is eindeloos lang en maakt de mens tot zo’n boeiende soort: we blijven de meest geweldige dingen ontdekken, maken en uitvinden. Een mens is in zijn nopjes als die kan doen wat die het liefste doet: creëren en evolueren!
En net in die drang naar evolutie zit volgens mij een belangrijke volgende stap verborgen. We ontwikkelden technologie- en communicatiemiddelen die ongelofelijk nuttig zijn. Nu is het tijd om ze écht te gaan gebruiken. Als ik naar mezelf kijk – en ik ben zeker dat velen dit zullen herkennen – had ik al vaak het gevoel die communicatiemiddelen niet zelf te gebruiken, maar er eerder door gebruikt te worden.
Mijn smartphone lijkt op die momenten een extra lichaamsdeel te zijn waarmee ik niet geboren ben. Mijn brein probeert de eindeloze stroom aan informatie te capteren. Mijn aandacht springt alle kanten uit. Mijn geest is als een aap in de jungle. Mijn geheugen lijkt stilaan op dat van een goudvis. En tegelijk weet ik intussen gewoon té veel om nog zorgeloos te kunnen leven: alle wereldproblemen, risico’s en gevaren wegen op mijn schouders. De grootste uitdaging in het digitale tijdperk? Bewust kiezen om wat vaker analoog te gaan. Zodat we het beste van twee werelden kunnen samenvoegen: de ongelofelijke ontwikkelmogelijkheden van de digitale wereld en de stabiliteit, eenvoud en rust van de analoge wereld.
En wat is die analoge wereld? Heel simpel: dit moment. Hier en nu. Offline.
Met deze blog ga ik op onderzoek. Ik wil concrete tips, inzichten en handvaten aanreiken aan wie verlangt naar de zuurstof die analoge offline momenten bieden.
Op zoek naar het beste van het beste: analoog floreren in de digitale wereld!