Je merkt het al, ik heb geen grootse plannen om wekelijks te bloggen. Wel wil ik een post plaatsen wanneer ik iets te delen heb dat me relevant of belangrijk lijkt. Sociale media, continue nieuwsdeling en bliksemsnelle communicatiemedia dragen bij aan een tendens van meer, meer en meer. Ik wil bijdragen aan minder. En tonen hoe dat ‘minder’ ook goed is voor je zelfbeeld.
Je zelfbeeld is op verschillende manieren gelinkt aan continue verbondenheid. Eerst en vooral krijgen we via sociale media vaak ideaalbeelden voorgeschoteld. Mensen op hun best, mooist en succesvolst. Eerlijk is eerlijk: de laatste jaren is er een tegenbeweging merkbaar. Mensen die delen dat het niet goed gaat. Of mensen die een foto posten zonder make up. Maar, even eerlijk: dit blijft toch ook een uitzondering. Bekijk eens je LinkedIn profiel en je ziet vooral lachende, succesvolle mensen die heel goed weten waar ze voor staan en wat ze willen. Ik weet niet altijd wat ik wil en voel me niet altijd zo succesvol. Kan ik mezelf op die momenten graag zien? Dat vind ik de grootste uitdaging. En tegelijk de waardevolste.
Daarnaast krijgen we via het overwegend negatief gekleurde nieuws het beeld voorgeschoteld van een wereld en samenleving die redelijk om zeep is of toch minstens dreigt te gaan. De moraal van het verhaal is steeds opnieuw dat we helemaal niet goed bezig zijn en onszelf de afgrond in werken. Hoe kunnen we onszelf, als mens, graag zien als we continu het signaal krijgen dat wij, als mens, zo slecht bezig zijn? Ik ben geen voorstander van de ‘soft life’-beweging waarin je struisvogelgewijs ontkent dat er ernstige wereldproblemen zijn, maar ik verlang wel naar een meer genuanceerd beeld van wat er in de wereld gebeurt zodat ook het idee dat ‘de meeste mensen deugen’ een kans krijgt.
Tenslotte spelen communicatiemedia een rol. Ik weet niet goed of er nu per se meer of harder gewerkt moet worden dan vroeger. Mijn indruk is dat het vooral sneller moet gaan. Mensen verontschuldigen zich soms omdat een mail twee dagen bleef liggen, terwijl ik dan denk: ‘goed bezig, Je bent ons aan het opvoeden!’ Leren wachten, vertragen, vervelen en wie weet zelfs vaststellen dat sommige dingen zichzelf oplossen – dat is mijn advies. Je moet niet continu alles controleren en in de hand houden. Je bent het waard om af en toe te zeggen ‘foert, het is genoeg voor vandaag’.
Mijn tip? Laat je zelfrespect wat onvoorwaardelijker zijn. Je mag jezelf graag zien. Ook wanneer je niet op je best bent. Wanneer je gebombardeerd wordt met berichten over hoe slecht de mens in zijn diepste binnenste is. Wanneer je de deadline niet haalt of je mailbox niet leeg krijgt. Trakteer jezelf vandaag eens, gewoon zomaar. Leg je smartphone weg, hef het glas en geef of schrijf een speech voor jezelf waarin je terugblikt op de weg die je al aflegde en wat je allemaal wel realiseerde en overwon de afgelopen dagen, weken, maanden en jaren. Sta daar echt eens bij stil en spreek over jezelf zoals je zou spreken over iemand waar je veel respect en liefde voor voelt.
En om eventuele panikerende kritische stemmetjes te kalmeren: onderzoek toont aan dat dit alles niet zorgt voor gelatenheid, maar net bijdraagt aan betere prestaties. Je zal dus geen slappe dweil worden die alle ambitie laat varen, wel integendeel!
Tijd om te vieren nu. Het is een kleine stap, maar daarom niet minder waardevol: mijn tweede blogpost is een feit 😊.