Een Canvas-clip (die je helemaal onderaan deze post vindt) waarin Alexander De Croo praat over zijn ouders en wat zij voor hem betekenen raakte me. Verfrissend te zien hoe een politicus op het hoogste niveau – een wereld die toch vooral gekenmerkt wordt door hardheid – ook een zachte kant laat zien. Cynische reacties in de trant van ‘alles om stemmen te winnen’ en ‘makkelijk praten in zijn wit hemdje en zakken vol geld’ konden uiteraard niet uitblijven. Jammer, want eigenlijk bracht hij een door en door menselijke en hartverwarmende boodschap: koester wat je vandaag hebt. En laat net dat iets zijn waar we als samenleving slechter en slechter in worden omdat cynisme vaak de boventoon voert…
Dé hamvraag is dan natuurlijk: hoe laat je cynisme plaats ruimen voor waardering? Waardering die je gelukkig maakt. Die je verbindt met anderen. Die je hart warmer en opener maakt. Een krachtige techniek om hier sterker in te worden leerde ik van de Deense psychologieprofessor Svend Brinkmann: negatieve visualisatie. Ik neem je mee in een concrete toepassing van de techniek.
…
Denk aan een land waar je op dit moment niet graag naartoe zou gaan omdat je het er niet veilig vindt. Denk echt even aan dat land en de beelden die bij je opkomen. Misschien zowel beelden van mooie plaatsen als beelden die je doen denken aan de onveiligheid, gruwel en horror.
Stel je nu voor dat je in dat land geboren was geweest. Probeer je dat echt voor te stellen. Hoe zou je leven anders zijn dan het vandaag is? Wat zou moeilijker zijn?
Sta nu stil bij wat je waardeert aan een land als België. Wat vinden we vanzelfsprekend dat op willekeurige andere plaatsen in de wereld helemaal niet vanzelfsprekend is?
…
Ok, België is niet perfect. Er zijn problemen op verschillende vlakken. De politiek laat het soms afweten. Maar zijn we niet ook met ons gat in de boter gevallen? Is het echt zo slecht als sommige cynische stemmen beweren? Ik prijs me in elk geval gelukkig hier te wonen. Omdat kerk en staat gescheiden zijn. Omdat onze gezondheidszorg top is en bovendien betaalbaar in vergelijking met heel wat andere landen. Omdat ik kwaliteitsvol onderwijs heb gekregen van tientallen gepassioneerde en goed opgeleide leerkrachten. Omdat ik me hier best wel veilig voel. Maar misschien nog het meest: omdat ik hier zelf mag kiezen wie ik graag zie.
Hoeveel gelukkiger, lichter en vrolijker zouden we zijn als we online haat massaal vervingen door online waardering? Als we ook eens gewoon content konden zijn met het onvolmaakte, maar ook mooie land dat we delen? Een land dat geleid wordt door onvolmaakte politici die er soms een boeltje van maken (zoals wij allemaal), maar ook wel eens goeie dingen doen (zoals wij allemaal).
Bekijk het zo: het leven is als een buffet. Staat iets je niet aan? Misschien wel een clip waarin een politicus die je niet kan luchten praat over zijn ouders? Laat het links liggen. Je gaat aan een uitgebreid ontbijtbuffet toch ook geen witte bonen in tomatensaus eten als je dat eigenlijk maar vies vindt? En al zeker niet als die heerlijke croissants naar je lijken te lachen. Laat die verdomde vieze bonen aan zij die ze wel lusten en richt je op wat jij lekker, leuk, mooi en waardevol vindt.
Het kan zomaar je leven veranderen en verzuring op magische wijze transformeren in simpel geluk.